وجود خدا: چگونه یک اصل بدیهی نیازمند اثبات می شود (1)

    به فصل دوم؛ فصلی مهم، عمیق و سنگین؛ به فصل اثبات وجود خدا خوش آمدید. امیدوارم تا به اینجا را با دقت مطالعه کرده باشید تا بتوانید این راه سخت و البته فوق العاده شیرین را با لذّت و اشتیاق طی کنید.

----------------------------------

    وجود خدا یک امر بدیهی ست. یعنی به صورت شهودی(بدون استفاده از هیچ ابزار یا استدلال) انسان از وجود خدا آگاه است؛ اما همانطور که ذکر شد، بدیهی بودن به معنی اثبات ناپذیر بودن نیست. اما چگونه یک امر بدیهی می تواند به اثبات نیاز پیدا کند؟

    خداوند ذهن انسان را تلقین پذیر و تمرکز پذیر آفریده است. معمول است که با دیدن کسی "دردهایمان را فراموش کنیم". این به چه معنی ست؟ به معنی محدود بودن قدرت توجه انسان است. اگر به هر چیزی توجه کنی، توجهت نسبت به دیگری کم می شود. اگر این اتفاق به صورت مبالغه آمیز و مکرّر رخ دهد، باعث فراموشی یا شک می شود.

    حال به سبک زندگی مان توجه کنید: در تمام طول روز، توجه ما معطوف به مادیات است. هیجانات ما-که اثر یک لحظه هیجان از ساعت ها توجه بیشتر است- تقریباً همه شان درباره ی مادیات هستند. معلوم است چه می شود: عموم معنویاتی که بدیهی بودند، یا مشکوک می شوند؛ یا به کلی فراموش می شوند.

    نمازهای بی توجه و بی هیجان ما کار چندانی از پیش نمی برند؛ نمی توانند بدیهیات معنوی را در دلمان بیدار نگهدارند...همین قدر معنویتی هم که در کشور ما هست، به برکت عزاداری هاست که بار هیجانی دارند و انسانیت را در دل هایمان زنده می کنند...به برکت محرم و صفر است. همین است که امام فرمودند محرم و صفر است که اسلام را زنده نگهداشته است.

فهرست دروس | درس بعدی>>  وجود خدا: بدیهی نیازمند اثبات(2)