منظور از تسلسل در فلسفه، سلسله ای از علّت و معلول است که تا بی نهایت ادامه داشته باشد؛ به این ترتیب که A علّتی داشته باشد به نام B و B علّتی داشته باشد به نام C ... و این سلسله هیچ گاه پایان نیابد.
تسلسل هیچ شروعی برای زنجیره ی اتفاقات (ایجاد A از B و B از C و ...) قایل نمی شود. از طرفی، اگر شروعی نباشد، اتّفاقی نمی افتد؛ لذا تسلسل باطل است.
